Schildklier tijdens de zwangerschap
De ontwikkeling van de schildklier begint al bij vijf weken zwangerschap. De baby is dan nog geen centimeter lang. Bij negen weken is de aanleg van de schildklier klaar. Ongeveer een maand later begint de hypofyse (pijnappelklier) van de baby met de aanmaak van thyroïd-stimulerend hormoon (TSH) en begint de schildklier van de baby schildklierhormonen te maken. In de eerste twaalf weken van de zwangerschap is de foetus dus afhankelijk van het schildklierhormoon van de moeder. Een lichte vergroting van het schildklier tijdens je zwangerschap is dan ook heel normaal.
Door een zwangerschap verandert de hormoonhuishouding in het lichaam. De placenta produceert het zwangerschapshormoon (HCG-hormoon) en oestrogeen (oestradiol). Deze hormonen stimuleren de schildklier tot extra hormoonproductie. Dit is nodig omdat de foetus in de eerste maanden dus volledig afhankelijk is van het schildklierhormoon van de moeder. Het schildklierhormoon speelt een belangrijke rol bij de groei, stofwisseling van alle weefsels en de ontwikkeling van het zenuwstelsel.
Naast deze veranderingen in hormonen ontstaan er meer bindingseiwitten in het bloed. Dit zijn de eiwitten waar T4 en T3 zich aan kunnen binden.
Na een bevalling zou de schildklier weer langzaam naar de normale grote moeten gaan, maar geschat wordt dat dit bij 5 tot 10% van de pas bevallen vrouwen niet het geval is. Deze vrouwen krijgen binnen een jaar na de bevalling een schildklierontsteking (Postpartum thyreoïditis). Door deze verstoring kan er een depressie worden veroorzaakt.
- slapeloosheid
- hartklachten (snelle hartslag)
- vermoeidheid
- gewichtsverlies
- geïrriteerdheid
- angst
Oorzaak schildklierontsteking
De ontsteking wordt veroorzaakt een (tijdelijke) auto-immuunziekte. Bij een auto-immuunziekte werkt het afweersysteem van het lichaam niet goed. In plaats van het maken van afweerstoffen (antistoffen) tegen virussen of bacteriën, worden antistoffen gemaakt tegen eigen lichaamscellen. In dit geval gaat het om antistoffen tegen TPO (thyroid peroxidase) en Tg (thyreoglobuline) waardoor er een schildklierontsteking ontstaat.
Nog een mogelijke aanleiding is een jodium- en seleniumtekort. De schildklier heeft beide nodig om goed te kunnen functioneren.
Meestal herstelt een schildklierontsteking zichzelf weer na 18 tot 20 maanden. Goed op je voeding letten is hierin belangrijk.
Blijf je nu klachten ervaren en twijfel je? Maak dan gerust eens een afspraak voor een hormonale analyse dan kunnen we samen kijken hoe we je kunnen helpen.
